Bu ümmetin âlimi ve Rabbanisi, imâm, müctehid, mücâhid, hanîf şerî’âtın destekleyicisi ve Muhammedî Sünnet’i müdafaa eden, Şeyh’ul İslam Takiyy’ud Dîn Ebî’l Abbâs Ahmed bin Abdilhalîm bin Abdisselâm bin Teymiyye’nin -Allâh ruhunu mukaddes kılsın- vefatını öğrendiğimde, ilim ve din ehlinden olan ve tüm Müslümanların iyiliğini isteyen bir topluluk bana dediler ki:
"Sen Şeyhi gördün ve ona arkadaşlık ettin, onun hâllerine vakıf oldun ve onu tanıdın. Keşke gördüklerinden ve haberdar olduklarından bu ümmetten her kime ulaşırsa onun istifâde edeceği, bir şeyleri yazıp kayda geçirseydin… Zira sâlih kimseler anıldığında Allâh’ın rahmeti iner!”
Ben de onlara şöyle cevap verdim:
"Ben Şeyh’e yalnızca kısa bir süre eşlik ettim. Bu sebeple bildiklerim onun menakıbına nispeten çok değildir.”
 Lakin onların kasıtlarının ve niyetlerinin iyi olduğunu ve de bunların dış görünüşlerinden gayelerinin düzgünlüğüne delalet eden şeyleri ve benden talep ettikleri şeyi yerine getirmemin benim üzerimde bir hak ve vecibe olduğunu, zira âlimin, Müslümanlara değer katacağını düşündüğü şeyi yaymak ve dağıtmakta gayretli olması gerektiğini gördüğüm için, kısa ve öz bir biçimde insaf sahibi akıllı kimse için onun faziletlerine ve şerefine delâlet eden menkıbelerinden ve nüktelerinden bazılarını zikrettim.’’