"…Şu da açıktır ki genele öğüt veren kişi zekâsının genişliğine ve kuvvetli kabiliyetine rağmen hatırlattığı konuları belirlerken zorluk çekmektedir. Eğer hedefi önünde belirgin olursa hafızası da o oranda tedarikli ve sağlam olur.

Peki, bu sağlam ve tedarikli mevzuları ihtiva eden eser nerededir?
Ben genele öğüt olması için te’lif edilen hiçbir eserde bütün şartlara haiz ve meseleyi hakkıyla ele alan, manaları anlaşılır, ibareleri ve ehemmiyetli noktaları idrak edilebilen ve genelin ihtiyaçlarına kifayet edip, eksiksiz olarak malumatları cem etmiş bir eser göremedim. O ki meselelerin teferruatına girmemiş, talep eden için içindekileri elde etmesi kolay, öğüt verenin yardımcısı ve basiret nazarıyla bakanı hidayet edecek bir kitapken ben onu bulamadım. Ve ben başarının o hoş esintilerini umarak dikkatle beklerken, uzun yıllar süren tedris çalışmaları esnasında gördüğüm o nefis kitaplar içerisinde müminlere yapılacak öğütler açısından en faydalı olan mevzuların "İhyâu Ulûmi’d Dîn”de olduğunu tespit ettim. Bu kitap Allame, İmam, Hüccetulislam Ebu Hâmid Muhammed b. Muhammed el-Gazâli et-Tûsî’nin eseridir, Allah ona rahmet eylesin ve ondan razı olsun.”